ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Φωνές Εντόμου / 1930
ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΠΟΥΛΙ
ΣΟΝΝΕΤΑ
RONDO
ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ I, II, III, IV, V
Προφητείες / 1931
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΣΟΝΝΕΤΑ
ΤΡΙΟΛΕΤΑ
ΗΡΩΙΚΗ ΦΥΓΗ
ΘΥΣΙΑ
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
ΟΡΑΜΑ
ΣΤΑΘΜΟΣ
ΑΠΟΔΗΜΙΑ
ΨΑΛΜΟΣ Α'
ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ
'ΤΟΥΤΟ ΜΟΥ ΕΣΤΙ ΤΟ ΑΙΜΑ'
ΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΙ
'ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΣΙ'
Φλεγόμενη Βάτος / 1935
ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ
ΣΟΝΝΕΤΑ
ΤΡΙΟΛΕΤΑ
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ
ΒΡΥΚΟΛΑΚΑΣ
ΜΑΓΙΚΟ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ
ΑΠΟΛΟΓΙΑ
Ο γυρισμός του Ασώτου / 1936
Ωσαννά και Οραματισμός / 1939
1936-1944
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΠΝΙΓΜΕΝΟΥ
ΤΡΙΟΛΕΤΑ
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΟΝΟΜΑ
ΤΟ ΧΩΡΙΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
ΣΠΟΥΔΗ
Τ' ΑΕΡΙΚΑ
ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
ΤΟΠΙΟ
Λυρική Εξομολόγηση / 1945
Η Εποχή του Ύπνου και της Αγρύπνιας / 1950
'ΑΝΕΞΙΧΝΙΑΣΤΟΙ ΑΙ ΟΔΟΙ ΣΟΥ'
ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ
Ω, ΚΥΡΙΕ
ΠΙΣΤΕΥΩ
ΟΛΟΙ ΦΕΡΝΑΝ ΣΗΜΑΔΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΗΜΕΡΩΝ
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΩΡΕΣ
ΚΑΡΠΟΙ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΩΡΑΣ
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Η ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ
ΙΩΒ
ΜΕ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΧΤΙΟΥ
REQVIEM
ΚΛΕΙΣΤΑ ΒΛΕΦΑΡΑ
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΡΑΨΩΔΙΑ
Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ
Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΩΡΩΝ
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΩΠΗ
ΝΑΥΑΓΙΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
Ανθρώπινο Σχήμα / 1961
ΣΤΟΡΓΗ
ΚΑΙΝ
ΚΑΤΕΥΟΔΙΟ
ΛΟΓΙΑ ΝΕΚΡΟΥ
ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΚΑΘΩΣ ΠΕΦΤΕΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ
ΕΧΕΙ ΒΡΑΔΙΑΣΕΙ
ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΟ ΟΥΡΑΝΟ
ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΠΟ ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΚΙ ΑΠΟ ΣΙΔΕΡΟ
ΤΟ ΠΛΟΙΟ
ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ
Ο ΞΕΝΟΣ
Η ΤΡΟΜΕΡΗ ΥΠΟΨΙΑ
ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ
ΠΡΟΤΟΥ ΝΥΧΤΩΣΕΙ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΣΥΧΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
Το Φράγμα της Σιωπής / 1965
ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ
ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ
ΣΥΝΝΕΦΑ ΣΤΗ ΔΥΣΗ
Ο ΜΑΚΡΙΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΝΕΔΡΑ
ΚΥΚΛΙΚΟ
ΓΑΜΟΣ 'Η ΞΟΔΙ
ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ
Ο ΞΕΝΟΣ
ΕΦΙΑΛΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
'ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ'
ΛΗΞΙΑΡΧΕΙΟ
ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
ΜΙΚΡΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
LE VISAGE DE L' AUTRE / 1965
I-V
Τα Νέα Ποιήματα / 1974-1984
ΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΑΣ ΠΟΛΗΣ
ΕΧΟΥΜΕ ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΗΣΕΙ ΣΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ
Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΙΜΗ
ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΗΣΑΜΕ
ΤΟ ΕΞΩ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΣΑ
ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΝΘΕΣΕΙΣ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ
Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ WELLS
ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΜΕ ΤΟΝ ΤΥΛ-ΤΥΛ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΥΡΤΥΛ
ΣΑΤΙΡΙΚΟΝ
ΝΑΥΤΙΑ
ΣΕΛΙΔΕΣ ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ
ΑΜΦΙΒΙΟΣ
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
ΖΑΝ ΝΤ' ΑΡΚ
Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΩΡΑ
ΛΟΓΟΙ ΙΩΒ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΓΜΕΝΗ ΑΥΛΑΙΑ
Ο ΑΛΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
ΜΕΣ ΣΤΩΝ ΤΥΜΠΑΝΩΝ ΤΗ ΒΟΗ
ΟΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΕΝΙΑΥΤΩΝ
Η ΔΙΚΗ
ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΟ ΕΤΟΣ 1976
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ
ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΕΤΟΣ 1980
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΔΑΜ
Η ΕΒΔΟΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ
ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ 1980
ΣΑΤΙΡΙΚΟΝ ΟΞΥΜΩΡΟΝ
Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ
ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΙΒΗΣ
ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ
ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΙΩΠΗΣ
Ο Κανείς
Η ώρα της χάρης
Ξημερώνοντας
SIMPLON-ORIENT Ή 'ΝΑΥΤΙΑ Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ'
ΤΡΕΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ
AURUS NOSTRUM

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Ποίηση είναι μια λέξη συνώνυμη με τη Δημιουργία. Αλλά, γιατί απ' όλες τις τέχνες και τις επιστήμες του ανθρώπου, ο έντεχνος λόγος έχει το προνόμιο να λέγεται Ποίηση και ο λειτουργός της, Ποιητής;
Νομίζω, πρόκειται για έναν θεμελιώδη διαχωρισμό, ανάμεσα στην ιδιότητα του ποιητή και σ' όλες τις άλλες ανθρώπινες ιδιότητες. Έναν διαχωρισμό που ανταποκρίνεται στον διπλό τρόπο πού έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε το αντικείμενο: Τον ανιδιοτελή και τον χρησιμοθηρικό. Γι αυτό κι ο παραπάνω διαχωρισμός θα πρέπει να έχει την αρχή του από πολύ παλιά. Ίσως, από τότε πού ο άνθρωπος πρωτοκοίταξε τον κόσμο, πού συνειδητοποίησε την καταστροφική του δύναμη πάνω στα πράγματα και τούς άλλους και φοβήθηκε. Περιέβαλε, τότε, τον Ποιητή και το λειτούργημά του με ιερότητα, σαν δύναμη αντισταθμιστική. Και πραγματικά, όσο απομακρυνόμαστε απ' τις αρχαϊκές κοινωνίες προς τούς νεώτερους χρόνους, τόσο βλέπουμε τον Κόσμο -κατά το βαθμό πού ο ρόλος του ποιητή περιορίζεται σε σημασία- ν' αρχίζει να κυριαρχείται από το κερδοσκοπικό πνεύμα και να οδηγείται βαθμιαία στη χρεωκοπία.
Το 'τερατώδες' της εποχής μας είναι γέννημα της χρησιμοθηρικής μας αντίληψης του κόσμου, ταυτόσημης με το πνεύμα της εκμετάλλευσης. Και, να, λοιπόν, πού σε μιαν εποχή πέρα για πέρα χρησιμοθηρική, ψυχρά ωφελιμιστική κι απάνθρωπη, οι νέοι άνθρωποι στον τόπο μας, αρχίζουν ν' αποζητούν αυτό πού φαίνεται το λιγώτερο χρήσιμο: Την Ποίηση και τον Ποιητή. Μέσα σ' έναν κόσμο οικοδομημένον πάνω στην υλική δύναμη, ο ποιητής σήμερα, μαθαίνει ξαφνικά, ότι τον χρειάζονται. Που σημαίνει ότι ο νέος άνθρωπος θέλει να ξαναδεί τον Κόσμο από την αρχή με το καθαρό του βλέμμα, δηλαδή το βλέμμα του Ποιητή. Ξαναμαθαίνοντας οι άνθρωποι να κοιτάζουν τα πράγματα και αλλήλους με τα μάτια του Ποιητή, ίσως τότε, μπορέσουν ν' αποκαταστήσουν τον Κόσμο στην πρωταρχική του ομορφιά και ιερότητα.