(. . .) Ο ιατρός, ως Δον Κιχώτης της Ψυχιατρικής, αδέσμευτος από δογματικές σχολές, καταργεί τη διάκριση ονείρου και πραγματικότητας και αναρωτιέται για το όνειρο στη ζωή. Είναι ο γάμος όνειρο ή εφιάλτης; Τίποτα απο τα δύο. Ο Αναστασιάδης τον αντιμετωπίζει σαν έναν από τους θεσμούς και, για να θυμηθώ τον Καστοριάδη, αναλύει την φαντασιακή του θέσμηση. Κρατάτε στα χέρια σας ένα βιβλίο, που δεν είναι τσελεμεντές του γάμου, του ευτυχισμένου γάμου, αλλά η φιλοσοφικο-ψυχιατρική του ανάλυση. Βιβλίο εμπεριστατωμένο, γλαφυρό, αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι η φιλοσοφία και η επιστήμη, με την απαραίτητη συνδρομή της λογοτεχνίας, αποτελούν τον μόνο δρόμο για την προσέγγιση του μεγαλύτερου θαύματος: της ανθρώπινης ψυχής. (Γκέλλη Κωστάκου, Λογοτέχνης, Δημοσιογράφος, Αθήνα 2008)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]