Ο Χρήστος Κοντοχρήστος -όνομα και πράμα κοντο-Χρήστος- ήταν άψογα αδιάφορος όσον αφορούσε τα `συστήματα`, όπως έλεγε, των άλλων. Μόνο στα δικά του ήταν συνεπής.
Περνούσε ξώπετσα απ` τα βάσανα και τις χαρές των δικών του, άνευ υποχρεώσεων ο ίδιος, δίχως συζυγικά βάρη, παιδιά, σκυλιά, γατιά. Του αρκούσε η Πάντειος -τότε που την τελείωσε, το εν λόγω Πανεπιστήμιο δήλωνε γένους θηλυκού- και η οικονομική του βολεψιά. Σε ανθηρά ιδιωτική επιχείρηση `προϊστάμενος`, τυπικός με αποχρώσεις κέρβερου και, κατά τα άλλα, `ένα και πενήντα εφτά`. Ένα μπόι που του καθόρισε το μέλλον, το παρελθόν και, κυρίως, το αδυσώπητο παρόν. [...]
