Σ’ ένα Παρίσι παγωμένο, πεινασμένο και συχνά αφιλόξενο, η εικοσάχρονη Χριστίνα αγωνίζεται να επιζήσει. Θέλει, πάνω από όλα, να γίνει ηθοποιός. Ωστόσο, πρέπει καταρχήν να βρει στέγη και τροφή. Πότε αισιόδοξη ελπίζει, πότε νοσταλγεί την Αθήνα της, τους φίλους της, το σπίτι της, που ένας πόλεμος γκρέμισε. Και τότε κλαίει...
Όμως θυμάται τα λόγια της μητέρας της «μετά τη βροχή καλοκαιρία» και συνεχίζει τον ανηφορικό της δρόμο για να φτάσει στην κορυφή!
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]