6/2/2009: Είναι η αρχή του χρόνου και των αναμνήσεων της τωρινής μου ζωής. Για τους άλλους, είναι η ημερομηνία που με έβαλαν σε καταστολή μετά από σύγκρουση στα 3,000 μέτρα με συναθλητή μου, κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Αλεξιπτώτου Πλαγιάς στο Μεξικό, όπου συμμετείχα σαν μέλος της Ελληνικής Εθνικής Ομάδας.

Στο βιβλίο καταγράφω τις εμπειρίες μου από την στιγμή που είχα το ατύχημα έως τον επαναπατρισμό μου στην Ελλάδα. Το σημαντικότερο όμως, είναι πως το εισέπραξαν όσοι το διάβασαν. Σαν μια σπάνια μαρτυρία από την άλλη μεριά.

Μεριά με την οποία η φύση της ζωής αναπόφευκτα μας έχει φέρει ή θα μας φέρει κάποια στιγμή σε επαφή. Ατελείωτα ερωτηματικά για παρόμοιες εικόνες από κοντινά πρόσωπα. Ερωτηματικά που δυστυχώς έμειναν σχεδόν στο σύνολό τους αναπάντητα.

Αυτή η απάντηση ήταν και το κίνητρό μου για να εκδώσω τις σημειώσεις που έγραψα σε ένα τετράδιο, καθηλωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου (με αρκετά κλάματα και δυσανάγνωστα γράμματα).