Το βιβλίο αυτό σχολιάζει τον παράπλου των νότιων παραλίων της Κρήτης από ένα αλεξανδρινό πλοίο το οποίο μετέφερε `δεσμώτη` τον Παύλο, κατά το τέλος της σταδιοδρομίας του, από την Φιλιστία στην Ιταλία. Όλα στην έκταση αυτής της αφήγησης είναι ύποπτα. Διότι ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να πεισθεί ότι ο Παύλος οδηγήθηκε `δεσμώτης` στη Ρώμη για να δικαστεί από τον. . . αυτοκράτορα, επειδή, λέει, κατηγορήθηκε από τους Ιουδαίους ομοθρήσκους του ότι έβαλε στον ναό του Γιαχβέ της Ιερουσαλήμ, κάποιους. . . Έλληνες; Διότι ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να δεχθεί ότι για την σωτηρία του Παύλου στην ιουδαϊκή πρωτεύουσα κινητοποιήθηκε μια στρατιωτική δύναμη πεντακοσίων Ρωμαίων οπλιτών; (. . .) Όλα είναι ύποπτα. Και γι` αυτό τα στοιχεία της `ιερής` αφήγησης εξετάζονται καχύποπτα και εξονυχιστικά εδώ, ενώ τα τελικά συμπεράσματα προσφέρονται σε όσους αρνούνται πλέον σήμερα να βλέπουν τις δραστηριότητες του Παύλου στην Ελλάδα ως έργο `θεάρεστο` και τις αντιμετωπίζουν ως συνομωτικές ενέργειες, που είχαν ως τελική συνέπεια την συντριβή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]