Υπηρέτες του αυστηρού, ανώνυμοι ερμηνευτές, δέσμιοι και λαμπροί της επιθεωρήσεως υπερθέαμα, που μιαν ολόκληρη ζωή, χωρίς ελπίδα μεταβολής, θα κατέχει το θέατρο του νου, κινήθηκαν πάντοτε μυστηριωδώς για μένα όντα θεωρητικά, που ερμηνεύω σαν κλειδοκράτορες: κρατούν τα κλειδιά των καταστάσεων, θέλω να πω μ` αυτό ότι κρατούν το μυστικό των στάσεων των πιο σημαντικών, που θα έπρεπε να πάρω μπροστά σε τέτοια σπάνια γεγονότα, που θα με παρακολουθούν με τη σφραγίδα τους. Το χαρακτηριστικό αυτών των προσώπων είναι ότι μου παρουσιάζονται μαυροντυμένα - χωρίς αμφιβολία φορούν φράκο· τα πρόσωπά τους μου διαφεύγουν· πιστεύω ότι είναι επτά ή εννέα - και καθισμένοι ο ένας κοντά στον άλλο σ` ένα πάγκο συζητούν μεταξύ τους με το κεφάλι τους τελείως στητό. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]