Ταυτισμένος με την Αμερική, τη βιομηχανία και τον κινηματογράφο της, ο Τζέρι Λούις εκτιμήθηκε ως σκηνοθέτης αποκλειστικά στην Ευρώπη και τοποθετήθηκε δίπλα σε κινηματογραφιστές όπως ο Ηλίας Καζάν, ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ κι ο Όρσον Ουέλς. Ταυτόχρονα, ήταν ο τελευταίος μεγάλος κωμικός του αμερικανικού κινηματογράφου που απέφυγε να θεωρήσει τον εαυτό του μεγάλο καλλιτέχνη κι αυτό του στοίχισε δέκα ολόκληρα χρόνια απουσίας από τις οθόνες, δέκα χρόνια πονηρής σιωπής, στη διάρκεια των οποίων θριάμβευσε, όπως ξέρουμε, ένας θαυμαστής του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν που ακούει στο όνομα Γούντι Άλεν κι ένας κωμικός που δεν είναι κωμικός, ο φιλοχρήματος κύριος Μελ Μπρουκς. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]