Η παρούσα μελέτη προσπαθεί να φωτίσει το γλωσσικό φαινόμενο της ad hoc (περικειμενικής) λεξιπλασίας, της οποίας μια (σημαντική) πλευρά αποτελούν οι ποιητικοί νεολογισμοί. Αφού συζητηθεί το στάτους που έχει ο ad hoc νεολογισμός ως ένα οριακό γλωσσικό στοιχείο μεταξύ λέξης και φράσης, επιλέγεται η προσέγγισή του μέσα από τα επιστημονικά πεδία της μορφολογίας και της κειμενογλωσσίας. Αναλύεται, δηλαδή, το πρόβλημα της διάκρισης μεταξύ κωδικοποιημένων λέξεων και ad hoc (περικειμενικών) νεολογισμών, και ακολουθεί η λειτουργική ανάλυσή τους σε διάδραση με το κείμενο του Ελύτη. Η εργασία παρουσιάζει ενδιαφέρον τόσο για γλωσσολόγους αφού καταπιάνεται με τα όρια της γλωσσικής δημιουργίας, όσο και για φιλολόγους αφού προτείνει μία επιπλέον προσέγγιση του λογοτεχνικού κειμένου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]