Κάθε φορά που επανεξετάζονται ζητήματα σχετικά με την πρόσληψη της σημασίας του Παρθενώνα επιβεβαιώνεται μια αλήθεια αρκετά γνωστή και εξαιρετικά παρήγορη: ότι οι μεγάλες δημιουργίες του πνεύματος, ακόμη κι αν έχουν υπερφορτωθεί από τη συνεχώς διογκούμενη συσσώρευση του ερευνητικού μόχθου, δεν εξαντλούνται ποτέ. Ότι παραμένουν δηλαδή σταθερά `ανοιχτές`, ερεθίζοντας γόνιμα την ανιχνευτική περιέργεια και προσκαλώντας ευεργετικά τη διάθεση της επικοινωνίας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]