Αρκετοί παλαιοί έγραψαν για τη μακρόχρονη μεταφραστική θητεία του Παπαδιαμάντη σε περιοδικά κι εφημερίδες. Ωστόσο για τις ίδιες τις μεταφράσεις ελάχιστα πράγματα γνωρίζαμε. Το ενδιαφέρον για ουσιαστική γνωριμία με τον μεταφραστή Παπαδιαμάντη γεννιέται τη δεκαετία του 1980. Η έρευνα, η μελέτη και η έκδοση του μεταφραστικού του έργου επιταχύνθηκαν την τελευταία πενταετία, με αποτέλεσμα να έλθουν στο φως πλήθος άγνωστες παπαδιαμαντικές μεταφράσεις. Στον Παρδαλό Συρικτή της Εμλίνης εξιστορούνται μερικές στιγμές της περιδιάβασής μας στον θαλασσινό μεταφραστικό κήπο του Παπαδιαμάντη, όπου εκείνος, μέγας πελάγιος δελφίν, τη μία φαίνεται εδώ, την άλλη χάνεται παρέκει και ύστερα αναδύεται σκιρτητικός παραπέρα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]