Φίλοι αναγνώσται και συνοδοιπόροι. Σας αποκαλώ οδοιπόρους, επειδή πάντες όσοι εγεννήθημεν και όσοι μέλλουσι να γεννηθώσιν εις ταύτην την πρόσκαιρον ζωήν, οδοιπόροι είμεθα. Από την στιγμήν που εξερχόμεθα εκ της κοιλίας της μητρός μας, αρχόμεθα της οδοιπορίας, βαδίζομεν πάντες προς την κοιλίαν της γης δηλ. του τάφου κατά την του Κυρίου απόφασιν, την δοθείσαν τω Προπάτορι ημών Αδάμ· `Γη ει, και εις γην απελεύση`
Έκαστον έτος, έκαστος μην, εκάστη εβδομάς, ημέρα, ώρα, ακόμη και έκαστον λεπτόν της ώρας παρερχόμενα, δηλούσιν αναχώρησιν και απομάκρυνσιν εκ της επιγείου πατρίδος, πλησιασμόν δε και προσέγγισιν προς τον τάφον και την ουράνιον πατρίδα. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]