Ο νεαρός Κουβανός μετανάστης Χοσέ Γκονσάλες Αλέα σκοτώνει έναν Αμερικανό που διεκδικεί την αγαπημένη του, «για να υπερασπιστεί τον έρωτά του». Είναι μόνο 17 χρονών όταν ο μηχανισμός της δικαιοσύνης τον στέλνει για 30 χρόνια στη φυλακή. Μετά από δεκατρία χρόνια εγκλεισμού, αρκετά για να μετατρέψουν τον ονειροπόλο έφηβο σε άγριο ζώο, δέχεται να γίνει έκθεμα στο ζωολογικό κήπο της Σάντα Φε ως αντιπροσωπευτικό δείγμα homo sapiens, με αντάλλαγμα τη μείωση της ποινής του.
«Ο Θεός να δώσει να υπάρχει Θεός».
Μ` αυτή τη μάλλον ελπιδοφόρα πρόταση αρχίζει η ιστορία του κουβανού μετανάστη Χοσέ Γκονσάλες Αλέα. «Το να σκοτώσεις υπερασπιζόμενος τον έρωτα είναι ένας θεμιτός λόγος να σκοτώσεις υπερασπιζόμενος τον ίδιο σου τον εαυτό», γράφει ο συγγραφέας, θα βρεθούν όμως κάποιοι που θα αμφισβητήσουν αυτή την άποψη.
Η συγνώμη, τα τεράστια ψυχικά αποθέματα του ανθρώπου και η δυνατότητα ύπαρξης «ενός έθνους χωρίς εθνικισμούς», είναι θέματα που εμφανίζονται συχνά στα βιβλία του φίλου μου Λίτσι. Γνωριστήκαμε κάτω από δύσκολες περιστάσεις, εκείνο το ανυπόφορα μακρύ Σάββατο στο Κάρακολ Μπιτς.
Ποιο ζώο είναι διατεθειμένο να υποφέρει για έναν από τους ομοίους του; Να έχει άραγε δίκιο ο Όσκαρ Ουάιλντ όταν υποστηρίζει ότι κάθε άνθρωπος σκοτώνει ό,τι αγαπά; Ποιος ξέρει. Προς το παρόν, «ο άνθρωπος να δώσει να υπάρχει ο άνθρωπος». (Ο φίλος Τέο Ουσκάνγκα)
Ένας στοχασμός για τον έρωτα, τα απραγματοποίητα όνειρα, την ανθρώπινη φύση που αποτελεί μυστήριο για τον ίδιο τον άνθρωπο, για τα αόρατα κελιά που μας κρατούν δέσμιους του ίδιου μας του εαυτού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]