Μέσα από την αιώνια επιστροφή των μύθων μας. . . προβάλλει λαμπρός ο Ανδρόγυνος, ονειρική κατατομή των συμφιλιώσεών μας, εσχατολογική υπόσχεση που θα επικύρωνε το τέλος των αγωνιών -κάθε αγωνίας. Πώς να μη δούμε όμως ότι η πολύμορφη αυτή εικόνα - που ξεκινά από τον σφαιρικό Πρόγονο στο Συμπόσιο του Πλάτωνα και φτάνει ως τον έφηβο των συμβολιστών ζωγράφων, περνώντας από το Δίπραγμα των `χυμικων` φιλόσοφων - αποτελεί έναν προνομιακό χώρο αποκρυστάλλωσης των ψευδαισθήσεών μας; . . . Το αρχετυπικό σχήμα της ανδρογυνίας είναι εκπληκτικά ευλύγιστο. Έτσι, ενώ το σχήμα αυτό φανερώνεται μέσα στις πιο αρχαϊκές κοσμογονίες και θρησκείες, το βλέπουμε, από την άλλη, να γλιστρά μέσα στις πιο περίτεχνες γνωστικές ή θεοσοφικές κατασκευές· όμως το βλέπουμε επίσης να αναδύεται με δύναμη μέσα στη νεότερη λογοτεχνία ή στις ενασχολήσεις των υπερρεαλιστών ποιητών. . . Μια τεράστια υπεραφθονία εικόνων και υβριδικών εννοιών δρα μέσα σ` αυτό το πεδίο που φαίνεται να μην το περιορίζουν ούτε οι πολιτισμοί ούτε η ιστορία. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]