Μπορεί να υπάρξει σοσιαλδημοκρατική αριστερά χωρίς φανατική πίστη στην πρόοδο; Μήπως ένας κριτικός συντηρητισμός μοιάζει να είναι η μόνη οδός αποφυγής του μαρασμού της σοσιαλδημοκρατίας, της μετάλλαξής της; Στο παρόν δοκίμιο διερευνώνται τα αίτια της κρίσης της σοσιαλδημοκρατίας και η επανασύνδεση του σοσιαλδημοκρατικού πειράματος με τις πολιτικές λειτουργίες της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]