Το έργο του Τουαίν αναμφίβολα το χαρακτηρίζουν η αμεσότητα και η πυκνότητα του δημοσιογραφικού λόγου. Το επιθετικό του χιούμορ, η ανελέητη σάτιρα στην οποία υπέβαλε όλους τους θεσμούς της νεαρής Αμερικής, ακόμα και η επιδεικτική απουσία του Θεού από το έργο του θα μπορούσαν να του δημιουργήσουν προβλήματα. Ο Τουαίν όμως κατάφερνε να κερδίζει το θαυμασμό του κοινού χάρη στη γοητευτική του παρουσία, αλλά και στον αυτοσαρκασμό που υποχρέωνε τους πάντες να του συγχωρούν τις -συχνά- αιρετικές του απόψεις και την -πάντα- δηλητηριώδη πένα του.
Στα διηγήματα αυτού του τόμου ο Τουαίν σατιρίζει τους ντετέκτιβ, τους ήρωες της `λαϊκής` λογοτεχνίας στα τέλη του 19ου αιώνα, ενώ περιγράφει και τον κόσμο της δημοσιογραφίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]