Μέσα από την παρέα μερικών παιδιών, η συγγραφέας κατορθώνει να ζωντανέψει την ομορφιά της παιδικής ηλικίας, την παλιά εικόνα της μικρής ελληνικής πολιτείας σε συνδυασμό με τη δράση και τη γνώση. Τα μικρά παιδιά έχουν ως χώρο της περιπέτειάς τους τα αρχαία μνημεία του τόπου τους.
Έτσι συμφιλιώνονται με την προγονική ομορφιά και αγωνίζονται να μην αποχωριστούν αυτά τα "άνθη της πέτρας" -όπως θα έλεγε και ο Σεφέρης- που βγήκαν μέσα από τη γη.
