Ανάστατο το χωριό. Βρέθηκε ο θησαυρός. Του γερο-Βρανά το χρυσάφι! Γι` αυτόν μιλούσαν τα βράδια οι παππούδες και οι γιαγιάδες του χωριού. Χρόνια έψαχνε καθένας στο χωράφι του με την ελπίδα να τον βρει. Η φαντασία μικρών, μεγάλων πήρε φωτιά· όλοι τώρα μιλάνε για χαμένους θησαυρούς. Ο Γιάννης και ο Κώστας, αχώριστοι φίλοι, βρίσκουν το Σούτο, τον αλαφροΐσκιωτο του χωριού· τους λέει για το θησαυρό τον θαμμένο στο μύλο του Νικόλα, που τον φυλάει ένας δράκοντας. Και τα παιδιά κινάνε να τον βρούνε. Τον βρήκαν; Πως ξεπέρασαν το φόβο τους; Γλίτωσαν από το δράκοντα; Τι ήταν ο θησαυρός; Όλα αυτά είναι γραμμένα μ` ένα τρόπο φυσικό και ζωντανό σαν το νερό και τον άνεμο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]