Από τα αντιπροσωπευτικότερα έργα του Παντελή Πρεβελάκη, `Ο ήλιος του θανάτου` κυκλοφόρησε μεταφρασμένος σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά.
Για το ρωμαλέο αυτό μυθιστόρημα έγραψε χαρακτηριστικά ο Γιάννης Χατζίνης: `Η ιδιοτυπία του λόγου του, που του επιβάλλει μια κάποιαν ανατροπή των πατροπαράδοτων ειδολογικών κανόνων, μας γίνεται τόσο περισσότερο σεβαστή όσο είμαστε βέβαιοι ότι δεν οφείλεται σε κανενός είδους μοντερνιστική επιδεικτικότητα, αλλά σε μια ανάγκη εκ των ένδον. Άλλωστε, ειδικά για τον `Ήλιο του θανάτου`, η πρόθεσή του γίνεται πολύ γρήγορα φανερή: να συμπυκνώσει μέσα σ` ένα κείμενο μιαν ασύγκριτη αλλά συνάμα και πολύ πικρή πείρα ζωής, μέσ` από την οποία ν` αναπηδά πάλι η Κρήτη, σαν ιδανικό και σα σύμβολο, με όλα τα μαρτύριά της που έθρεψαν και γονιμοποίησαν την ηρωική της ψυχή... Ο Πρεβελάκης μέσα στην ηθογραφία αναζητεί οπωσδήποτε το τραγικό νόημα της ζωής... Από τη γνήσια, την καθαρή, την ατόφια γλώσσα του λαού, έφτασε, χωρίς να χρησιμοποιήσει υπερβολές, σ` έναν προσωπικό λόγο, που νιώθουμε αμέσως βαθιά την αλήθεια του.` [Νέα Εστία, 1.4.1960]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]