Αν, ένα σχεδόν αιώνα μετά το γράψιμο του `Ζητιάνου`, οι συνθήκες στα χωριά μας δεν είναι πια εφιαλτικές και αυτό που ονομάζουμε επίπεδο ζωής είναι αισθητά ανεβασμένο - ο Τζιριτόκωστας δεν παύει, κάτω από άλλες μορφές, άλλα προσωπεία, άλλα επαγγέλματα, να είναι ένας χαρακτηριστικός τύπος της ελληνικής κοινωνίας, ο αιωνίως `έξυπνος` και καταφερτζής ρωμιός ο αμείλικτος στους αδύναμους και ο γλοιώδης στους ισχυρούς, ο αδίστακτος εκμεταλλευτής κάθε ανθρώπινης δυστυχίας, το χυδαίο αρπακτικό των περιστάσεων. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]