Αναφέροντας το όνομα Ερμαφρόδιτος, αμέσως μας έρχεται στο νου ένα άγαλμα, σε μουσείο της Φλωρεντίας ή της Ρώμης, ξαπλωμένο στο πλάι, με το μέτωπο ακουμπισμένο σε ένα μαξιλάρι και με την πλάτη γυρισμένη στους επισκέπτες. Θα πρέπει όμως να το δουν από εμπρός για να τους αποκαλύψει το μυστικό του. Όσοι κοιτάζουν το χαρίεν αυτό δημιούργημα, με το τόσο βαρύ όνομα, δεν είναι σε θέση να θυμηθούν έστω κι ένα μύθο στον οποίον να εμπλέκεται ο Ερμαφρόδιτος. Ενδέχεται να πιστεύουν πως ο γλύπτης συγκέντρωσε σε αυτό τα χαρακτηριστικά των δύο φύλων επειδή παρασύρθηκε από μία απλή φαντασίωση, από την επιθυμία να κεντρίσει την περιέργεια και να παίξει με το θέμα που προστατεύουν οι πιο αυστηρές απαγορεύσεις. Θα τους προκαλούσαμε έκπληξη βέβαια, αν τους λέγαμε πως ο Ερμαφρόδιτος είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα καθαρού μύθου, απόρροια της σκέψης του ανθρώπου, ο οποίος αναζητά τη θέση του στον κόσμο, αλλά αναπαριστά μέσω αυτού την ικανότητά του να αναγνωρίζει τις καταβολές του και συμβολίζει μερικές από τις φιλοδοξίες του. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]