Ο τίτλος ίσως φανεί παράδοξος ακόμη και στους καλοπροαίρετους. ``Τι είναι αυτό το εισαγόμενο φρούτο``, θα σχολιάσουν ορισμένοι σκεπτικισταί. Άλλοι, συνηθισμένοι στην ειρωνεία για ό,τι τους ξεπερνά, θα αντιδράσουν με τη γνωστή μάγκικη θυμηδία. Κι όμως, το είδος ευδοκιμεί εδώ και 2500 χρόνια και αποτελεί μια αντίστιξη στην τηλεοπτική ισοπέδωση των ``σύγχρονων ηρώων`` των ριάλιτι. Ο Έλληνας τζέντλεμαν υπάρχει και είναι αποδεδειγμένα αρχαίας ελληνικής καταγωγής. Τον αναγνωρίζουμε με άλλο όνομα βεβαίως ως άριστο στα κείμενα του Αριστοτέλη - με υπέρτατη αξία την αρετή -, τον διακρίνουμε στις βιογραφίες των Βίων Παραλλήλων του Πλουτάρχου, τον προσδιορίζουμε μέσα από μια σειρά ρητών: Νους υγιής εν σώματι υγιεί, Γνώθι σαυτόν, Σπεύδε βραδέως. Τον ξανασυναντάμε όμως και σήμερα. Σε ευγενή αθλήματα όπως η μπιρίμπα ή το τάβλι, σε κοινωφελείς δραστηριότητες όπως το γήπεδο ή το καζίνο, να γονατίζει για να κάνει πρόταση γάμου ή να φυλάει σκοπιά στα σύνορα. Ο Χρήστος Ζαμπούνης συνθέτει το προφίλ του σύγχρονου Έλληνα, που δεν θέλει μόνο να φαίνεται «Κύριος», αλλά και να είναι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]