Μέσα στον καθένα μας υπάρχει μια θεϊκή σπίθα, η ψυχή, την οποία ξεχνούμε όταν υποτασσόμαστε στους εθισμούς και τις εξαρτήσεις του υλικού κόσμου. Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να διδαχτούν από εκείνους που βρίσκονται ήδη στην "άλλη πλευρά", θα μάθαιναν να φέρονται στον εαυτό τους και στους συνανθρώπους τους με αξιοπρέπεια και σεβασμό, θα ανακουφίζονταν από τα βάσανά τους, και θα γέμιζαν την καρδιά τους με καλοσύνη. Ο Δρόμος προς τους Ουρανούς γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ του υλικού και του πνευματικού κόσμου και παρέχει αποδείξεις ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά το σωματικό θάνατο. Όχι μόνο βεβαιώνει την ύπαρξη του πνευματικού κόσμου, αλλά περιορίζει το φόβο του θανάτου καθώς μας καθοδηγεί να επικοινωνήσουμε με αυτούς που έφυγαν, που "επέστρεψαν σπίτι τους".