Καμιά φορά, όταν πηγαίνεις για ύπνο τα βράδια, φοβάσαι λίγο. Ίσως γιατί είναι σκοτεινά. Ίσως γιατί είσαι ολομόναχος στο δωμάτιο. Ίσως γιατί τη νύχτα είναι τόσοι άγνωστοι οι ήχοι και οι κινήσεις. Μπορεί και για όλα αυτά ο φόβος σου να μεγαλώνει. Συχνά όμως, αρκεί να έρθει κάποιος που θα καταλαβαίνει πως νιώθεις. Αρκεί να σου πει μία καληνύχτα. Αρκεί να σε παρηγορήσει με ένα χάδι. Αρκεί για όλα αυτά να φωτίζονται τα σκοτάδια και ο φόβος σου να γίνεται πολύχρωμος χαρτοπόλεμος.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
