Ό,τι είναι ο «Θάνατος στη Βενετία», στα βιβλία του Τόμας Μαν, είναι ο «Γλύπτης του δρόμου», στα βιβλία του Αύγουστου Κορτώ. Μόνο που ο Αύγουστος Κορτώ δεν διαλέγει τη Βενετία -να βουλιάζει στα νερά, στην ομίχλη- αλλά ένα δρόμο της πόλης, μες τη σκόνη και την κάψα, να σκεπάζει το πρόσωπο ενός εργάτη - γλύπτη του δρόμου. Τρεμάμενα χέρια, καφέδες που γεμίζουν την πολυσύχναστη οδό, νερά που εξατμίζονται στον ήλιο και καρέκλες όπου σωριάζεται -σε επαναλήψεις- για να μην μιλήσει σ’ ό,τι βλέπει. Φόβος, αμαρτία, απαγορεύσεις της άθλιας ζωής μας; Ο Αύγουστος Κορτώ, από την πόλη του, τη Θεσσαλονίκη, μας στέλνει το νέο του βιβλίο, έναν ύμνο στη χημική δηλητηρίαση - τον έρωτα, σαν μια μουσική σύνθεση, κόντρα στην καταστροφή, στη βία. Στην ασκήμια που ξεχειλίζει τον κόσμο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]