(. . .) Κάθε πόλη έχει έναν ιερό βράχο (στην Αθήνα είναι κυριολεκτικά ορατός). Ο βράχος είναι η καταγωγή και η διάρκειά της μέσα στο χρόνο. Κάθε άνθρωπος έχει ρίζες και μια καταγωγή, από τις οποίες άλλοτε θέλει να απαλλαγεί, άλλοτε τις αποχωρίζεται βίαια ή ήπια, κι άλλοτε αναζητά από αυτές να τον βοηθήσουν να ζει, ή τις ξεχνά και ζει ερήμην τους. Οι ρίζες και η καταγωγή είναι ορατές και αόρατες. Σαν το βράχο της πόλης. Οι πόλεις σκεπάζονται με σύννεφα κι ο βράχος τους τα τρυπάει και βγαίνει πάνω από τα σύννεφα. Οι άνθρωποι μιμούνται το σύννεφο, ταξιδεύουν μακριά από την πόλη τους, επιστρέφουν, ξαναφεύγουν, επιστρέφουν και πάλι φεύγουν. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]