(. . .) Όλοι μας κουβαλάμε κι από έναν Βεσάρο, φοβισμένο αλλά και στιβαρό, αθάνατο . . . Σε σέβομαι για το κουράγιο σου, και μαζί νιώθω μιαν αβάσταχτη συμπόνια. . . Βεσάρε, κοιμήσου, ξεκουράσου, στο βάθος όλο το Σύμπαν δουλεύει για σένα. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]