«Σπανίως, πιστεύω, η επίδραση του Βάγκνερ ήταν τόσο δυνατή και καθοριστική πάνω σ` έναν μη μουσικό όσο σ` εμένα. . . Το πάθος μου για το μαγευτικό έργο που δε με εγκατέλειψε ποτέ απ` την ημέρα που, ανακαλύπτοντάς το, αποφάσισα να το μελετήσω και να το αναλύσω. Οι απολαύσεις που αυτό το έργο μου προσέφερε, τα διδάγματα που του οφείλω, είναι πράγματα που δεν θα ξεχάσω ποτέ, όπως δεν θα ξεχάσω τις ώρες της βαθιάς χαράς που ένιωσα, μόνος με τον εαυτό μου, μέσα στο πλήθος των θεατών. Ώρες γεμάτες υπέροχα ρίγη του μυαλού και των νεύρων. Στιγμές σημαντικές, που αποκάλυπταν τις συγκλονιστικές και υπέρτατες αλήθειες που μόνο αυτή η τέχνη έχει την ικανότητα να προκαλεί. . .». (Th. Mann)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]