Αν όμως κλείσεις τα μάτια σου, θα δεις ότι στο νου σου, δεν έχουμε. . . δεν ζούμε την πραγματική μας ηλικία, αλλά μια ακαθόριστη, που πάντα θα θέλαμε να ζούμε. Παντοτινά. . . Ούτε παιδιά ήμαστε ούτε γέροι. . . Κλείσε τα μάτια σου Αλέκο, να δεις που θα βρεθούμε στο παγκάκι μας για να μου δώσεις, επί τέλους, ένα φιλί που πάντα περίμενα. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]