Θα μπορούσε ποτέ να ενδιαφέρει έναν μελετητή της φιλοσοφικής σκέψης το έργο ενός κοινωνιολόγου ο οποίος τοποθετεί ρητά το γνωστικό του εγχείρημα έξω από τα όρια της φιλοσοφίας; Κι όμως, το έργο του Μαξ Βέμπερ δεν αποτελεί άσκηση ενός ακραίου θετικισμού, όπως πολύ συχνά πιστεύεται. Ο προβληματισμός που ενυπάρχει σ` αυτό σχετικά με τη μεθοδολογία μιας ιστορικής επιστήμης καθαρά εμπειρικής έχει τις ρίζες του σε μια θεωρία της νεοτερικότητας, αποτελεί παρέμβαση στη διαμάχη ιστορικών και οικονομολόγων της εποχής του Βέμπερ και οφείλει πολλά στη σκέψη του Μαρξ και του Νίτσε. Υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί κανείς να κατανοήσει τις πράξεις των ανθρώπων σ` ένα κοινωνικό περιβάλλον; (. . .) Πάνω απ` όλα, ο Βέμπερ μας προσκαλεί να αναζητήσουμε τους δεσμούς ανάμεσα στον επιστημονικό ορθολογισμό και στις δομές που συγκροτούν τον κόσμο που αποκαλούμε «Δύση».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]