Τα ποιήματα του Ντίνου Σιώτη ανατρέπουν πάντοτε με ένα κοφτερό χιούμορ τα κοινότυπα. Κάνουν μια τούμπα ψηλά αλλά σαν ακροβάτες πάντοτε ξαναπέφτουν στα πόδια τους. Και συνεχίζουν σαν να μη συνέβαινε τίποτα τη συνηθισμένη τους κουβέντα, χωρίς πλατειασμούς ή αδεξιότητες μέσ` στην καρδιά των πραγμάτων. Αλλά δεν δείχνουν τα σημεία κόπωσης αυτών που με το ζόρι, τεχνητά προσπαθούν να επιστρέψουν στα κλασικά πρότυπα. Παραμένουν απολύτως άνετα μοντέρνα. (Νάνος Βαλαωρίτης)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
