Καθώς η Μυρτώ ονειρεύεται τη «γαλλική κοτσίδα», ομολογεί ότι «η ζωή μοιάζει με βαθύ ορυχείο, όπου για ν’ ανακαλύψεις το πολύτιμο ορυκτό πρέπει να σκάψεις μόνος σου και μάλιστα στα τυφλά». Ο Κωστής, ο πατέρας της, είναι σίγουρος ότι εκείνη «θα τη βρει την άκρη μόνη της», ενώ η μητέρα της, η Βάσια, υποψιάζεται ότι «το κακό είναι που η εφηβεία των παιδιών συμπίπτει με την κλιμακτήριο της μητέρας...». Ο Ηλίας, τέλος, διαβεβαιώνει ότι οι φωτογραφίες που του τράβηξε η Μυρτώ «θα βγουν σίγουρα καλές». [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]