«. . . Ένα πρωί φάνηκε από μακριά η Κυρήνεια. Ξεπρόβαλε στον ορίζοντα, μέσα στο μαλακό φως του πρωινού, μέσα σ` αλλόκοσμη ομορφιά. Βγήκαμε στην ακτή. Τίποτα δε θύμιζε απόβαση. Στρατοπεδεύσαμε στη θηλυκή γη της Κύπρου, που η ομορφιά της είχε βιαστεί από τη βαρβαρότητα του πολέμου. Στο βάθος έστεκε ο Πενταδάκτυλος καπνισμένος και ρημαγμένος απ` τους βομβαρδισμούς».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]