Οι ανθρώπινες καρδιές που δεν εξορίζουν την αγάπη και τον έρωτα από τη ζωή τους, κάνουν συχνά άλματα, σκιρτούν από μικρογεύσεις ερωτικές, διαθλασμένες, ατελείς, μη νομιμόφρονες κάποτε, αναζητώντας τη στοργή και την αγάπη, ώσπου να νιώσουν ότι μία είναι η μεγάλη αγάπη, Αυτού που τα δημιούργησε όλα. Αν η αγάπη παρεκτρέπεται και δημιουργεί πάθος, τούτο είναι φυσικό, αλλά για να γίνει αρετή χρειάζεται να μεταποιηθεί το πάθος επί το σωτηριώδες, ως ικεσία, ως προσευχή, ως έννοια για τον άλλο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
