Μια ξεχωριστή προσωπικότητα της αριστεράς, με πλούσιο συγγραφικό έργο και θεμελιωτής της θεωρίας της "Αλήθης" (μη λήθης, δηλαδή α-λήθειας), ύστερα από κάποιο ατύχημα, ο ίδιος δεν μπορεί να το προσδιορίσει, βρίσκεται σε κατάσταση καθολικής λήθης. Αυτό δηλαδή που είχε τάξει σα σκοπό ζωής, τώρα έχει σαν πάθηση, χωρίς ο ίδιος να ξέρει πως είναι άρρωστος, μια που δεν μπορεί να θυμηθεί τι είναι αρρώστια.

Ο ήρωας-αφηγητής, έχοντας ξεχάσει τα πάντα, επομένως και τις διάφορες ηθικές, πολιτικές ή ιδεολογικές προκαταλήψεις, αντιμετωπίζει τη ζωή του, χωρίς ίχνος λογοκρισίας. Αυτό τον κάνει έναν άφοβο ταξιδιώτη, που πηγαίνει στις πιο απρόσιτες περιοχές της μνήμης και της ψυχής, για να ανακαλύψει ένα εσωτερικό άπειρο, αχανές, όσο και το σύμπαν.

"Μ` άρεσε. Μ` άρεσε από την πρώτη στιγμή που την είδα. `Ηταν άγνωστη, εντελώς άγνωστη και γι` αυτό έτοιμη να δοθεί στην επιθυμία της φαντασίας. Είναι φορές που το μάτι, αδέσποτο, συλλαμβάνει πράγματα που δεν είχε πρόθεση να δει. Κάτι τυχαίο μπαίνει στο οπτικό σου πεδίο. Δεν το προκάλεσες, δεν το επεδίωξες. Και στη μέση του δρόμου, εκεί που έχεις συνηθίσει να μη συμβαίνει τίποτα, γίνεται ένα θαύμα..."