Είμαι η Νιόβη, η κόρη του Τάνταλου, του βασιλιά της Λυδίας. Η «καταραμένη πριγκίπισσα», όπως με αποκαλούν μετά τον δυσοίωνο χρησμό που έσπειρε το φόβο στους υποψήφιους μνηστήρες. Οι θεοί με προίκισαν με ευφυΐα που σπάνια συναντάς σε γυναίκες. Δεν μου ‘χουν δείξει όμως ακόμη το δρόμο μου. Στη χώρα μου δεν μπορώ να ελπίζω σε τίποτα πια, έπειτα απ’ αυτό που έζησα: Τον πατέρα μου να προσπαθεί να σκοτώσει τον αγαπημένο μου αδελφό Πέλοπα ως την καλύτερη θυσία στους θεούς. Και τον μεγαλύτερο αδελφό μας να προορίζεται για ένα θρόνο που δεν του αξίζει. Το μέλλον μας είναι κάπου μακριά. Ίσως στη γη των Ελλήνων, για την οποία τώρα ταξιδεύουμε με τον Πέλοπα. Εάν θέλει ο Δίας, θα ευλογήσει την αυτοκρατορία που θα ιδρύσουμε. Μακάρι να μας στείλει ένα σημάδι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]