Σε μια δημοκρατία που λειτουργεί σωστά υπάρχουν τάξεις πολιτών. Υπάρχει πρώτ’ απ’ όλα η τάξη των πολιτών που πρέπει να συμμετέχουν ενεργητικά στη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων. Αυτή είναι η ειδικευμένη τάξη. Είναι οι άνθρωποι που αναλύουν, εκτελούν, παίρνουν αποφάσεις και διαχειρίζονται τα πράγματα στα πολιτικά, οικονομικά, και ιδεολογικά συστήματα. Αυτό είναι μόνο ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού. Φυσικά οποιοσδήποτε προτείνει αυτές τις ιδέες πάντα είναι μέλος μιας μικρής ομάδας, και μιλά για το τι θα έπρεπε να κάνουν για τους άλλους... αυτούς έξω από αυτή τη μικρή ομάδα, την μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού, «το κοπάδι που τα έχει χαμένα» όπως έλεγε ο Λίπμαν. Πρέπει να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από «το ποδοπάτημα και το βρυχηθμό του ζαλισμένου κοπαδιού»... Σε κείνο που επί των ημερών μας αποκλήθηκε ολοκληρωτικό κράτος ή στρατιωτικό κράτος αυτό είναι εύκολο. Απλώς κρατάτε ένα ρόπαλο πάνω από τα κεφάλια τους και αν παρεκκλίνουν το κοπανάτε στο κεφάλι. Αλλά καθώς η κοινωνία γίνεται όλο και πιο ελεύθερη και δημοκρατική, χάνετε αυτή την ικανότητα. Συνεπώς, πρέπει να στραφείτε στις τεχνικές της προπαγάνδας. Η λογική είναι σαφής. Η προπαγάνδα είναι για τη δημοκρατία ό,τι το ρόπαλο σε ένα ολοκληρωτικό κράτος. Κρατάτε στα χέρια σας ένα βιβλίο που μέσα από μια συλλογή δοκιμίων εκθέτει, τεκμηριωμένα και βάσει συγκεκριμένων και σύγχρονων παραδειγμάτων, πώς τα μυστικά και τα ψέματα της Νέας Τάξης κρατούν σε συντεταγμένη πορεία το «ζαλισμένο κοπάδι» στις σύγχρονες, αναπτυγμένες δημοκρατίες της Δύσης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]