Η πόλη της Μυτιλήνης, έχει ένα ύφος ολόδικό της: εντελώς αστικό, εδώ και αιώνες, με κοσμοπολίτικο αέρα και διάθεση μικρής μεγαλούπολης. Η λεσβιακή γραφικότητα, κυρίαρχη στην εξοχή, καταφθάνει σαν ρεύμα γαλήνιο και σβήνει αργά μέσα σε αυτή τη βαρύτιμη, πολύβουη, αισθησιακή πολιτεία. Έτσι, από το κλίμα και τους ρυθμούς της δεν λείπει και το φυσιοκρατικό στοιχείο. Καθώς πλέκεται παράδοξα με το αγοραίο, αρωματίζει αισθαντικά τις οδούς, τα σοκάκια, τις γειτονιές. Κι ας πρόκειται άλλοτε για την ευωδιά των γιασεμιών - καημός της ανατολής - κι άλλοτε για την οσμή του λαδιού - καημός της αρχαιότητας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]