Αισθήματα και αισθήσεις που προκαλεί η συγκατοίκηση του πάθους με την ιλαρότητα, του τραγικού με το σαρκαστικό, του σοβαρού με το ειρωνικό, όπως και η σκληρότητα της υπερευαισθησίας που δημιουργεί τον φονικό συνωστισμό μνήμης, ονείρου και πραγματικότητας.
Έτσι: `Όταν ξανακοίταξε δειλά προς τα `κεί, είδε πως πραγματικά ήταν ένα γυμνό από φύλλα χαμόδεντρο. Μόνο που, όταν κάθισε σ` ένα κλαδί του κάποιος ηδύλαλος, πορτοκαλομύτης μαύρος κότσιφας, έπεσε καταγής σφαγμένος. Τότε ξαναγύρισε ήσυχος το βλέμμα και, όπως το συνήθιζε, αγνάντευε της θάλασσας τις αποκρίσεις στων καιρών τα γυρίσματα`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]