Λένε για μια μικρή ευρωπαϊκή πόλη ότι οι κάτοικοί της βγαίνουν από το σπίτι φορώντας γούνινα παλτά, αλλά από κάτω είναι γυμνοί. Θέλουν να πουν ότι πρόκειται για μια πόλη γεμάτη μυστικά, γεμάτη από μια κρυφή, αλλόκοτη γοητεία και μυστηριώδεις επιθυμίες. . . Μα το ίδιο δεν ισχύει λίγο-πολύ και για άλλες πόλεις; Κι αυτή η θεατρική ατμόσφαιρα δεν είναι που κάνει τη ζωή τους συναρπαστική; Μια τέτοια πόλη είναι το σκηνικό για τις ιστορίες αυτού του βιβλίου που, μετέωρο ανάμεσα στη μικροαστική φρίκη και τη γλυκόπικρη νοσταλγία, αποτίει φόρο τιμής σε όλες τις φυλές του παραλόγου: νεόπλουτοι και πεθερές, νύφες με προίκα ή χωρίς προίκα, άσπονδα σόγια, γαμπροί με πτυχίο, ομοφυλόφιλοι οικογενειάρχες και υπάλληλοι με ανεξιχνίαστους χαρτοφύλακες παρουσιάζονται με οξυδέρκεια αλλά χωρίς μίσος. Τι κάνουν λοιπόν αυτές οι ιστορίες; Μας γυρίζουν πίσω στον γραφικό μικρόκοσμο της επαρχιακής ζωής; Ή μήπως αφήνουν να φανεί, χάρη σε μια υπόγεια ειρωνεία, ότι η μικρή μας πόλη δεν είναι πια αυτό που ήταν;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]