Μια φορά, ένας καλός χωρικός έφερε σε έναν γέροντα μοναχό ένα μεγάλο καλάθι λαχταριστά σταφύλια.
Τα σταφύλια ήταν ώριμα, μυρωδάτα και γυάλιζαν στον ήλιο σαν ρουμπίνια.
Ο γέροντας χάρηκε πάρα πολύ και ευχαρίστησε τον καλό χωρικό, τα σταφύλια όμως δεν τα έφαγε. Γιατί σκέφτηκε: `Πιο πολύ τα χρειάζεται το παπουλάκι`, ένας άλλος μοναχός, `εκείνος δε βγαίνει πια σχεδόν ποτέ απ` το καλύβι του και δεν τρώει τίποτε άλλο, παρά μόνο κανένα παξιμάδι`. [...]
