ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΕΙΡΑΨΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, ΙΙ:
Είναι το πέλαγος που κρύβει/
τη σιωπή/
γι` αυτό τόσο καλά την ομιλούν/
τα ψάρια./
Κάτω στην άμμο, στο βυθό/
όπου αμφορείς και δύτες/
μες τα παλιά ναυάγια που είναι πάντα νέα/
κει `ναι τα μάτια τ` ουρανού/
που μας κοιτά με τ` άστρα/
κει `ναι η πορφύρα που κρατά/
τα χέρια της βαμμένα.
Μια αμυχή λοιπόν αρκεί/
για να `ρθει ο Θεός σου πιο κοντά. (από τη σελ. 32 του βιβλίου)
