Τη στιγμή που ο Χριστός άφηνε άδεια τα σάβανά του του, ξεκίνησε ένα εκρηκτικό στοίχημα που θα κρατήσει όσο κρατά η ιστορία: Πόσο Εκκλησία μπορεί να είναι μια Εκκλησία, αν τυχόν στην Ανάσταση του Χριστού δεν βλέπει το μέλλον του σύμπαντος, κι αν τη ματιά αυτή δεν την κάνει όπλο σε καθημερινές της οδομαχίες εναντίον κάθε θανάτου; Τα κείμενα αυτού του βιβλίου επιχειρούν να ψηλαφίσουν το ερώτημα, βάσει της βιβλικής σκέψης και της Μεγαλοβδομαδιάτικης και Αναστάσιμης υμνολογίας. Η ιεραποστολή εδώ ξεπροβάλλει ως ανάσα ολόκληρου του εκκλησιαστικού σώματος, ως αλληλεγγύη στους κατατρεγμένους και ως πάθιασμα με την ελευθερία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]