Με μια ιστορία που θα μπορούσε να αποτελέσει υλικό για σενάριο, μια έμφυτη γοητεία που θα τον καθιστούσε ιδανικό πρωταγωνιστή κι ένα πάθος που όρισε το δρόμο του στη ζωή και την τέχνη, ο Μάνος Ζαχαρίας είναι ένας δημιουργός, που στην Ελλάδα τουλάχιστον, αποτελεί ένα πρόσωπο σχεδόν μυθικό. Ο άνθρωπος που βοήθησε τον ελληνικό κινηματογράφο να αποκτήσει νομικό πλαίσιο και οντότητα μέσα από την άοκνη δουλειά του στο πλευρό της Μελίνας Μερκούρη ως σύμβουλος κινηματογραφίας, ο αντιστασιακός κινηματογραφιστής του ΕΛΑΣ, ο μέχρι πρόσφατα σύμβουλος του προέδρου της ΕΡΤ είναι γνωστός σε όλους όσους ασχολούνται με το σινεμά στην Ελλάδα, όμως παραδόξως -κι αδίκως- όχι για το αληθινά σπουδαίο κινηματογραφικό του έργο. Αυτή την `αδικία` φιλοδοξεί να διορθώσει το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης διοργανώνοντας για πρώτη φορά μια ρετροσπεκτίβα στο σύνολο του έργου του, ενός έργου που κουβαλά την ελληνική ψυχή στον κόσμο του σοβιετικού κινηματογράφου και την ανυψώνει σε μια δήλωση αληθινά οικουμενική. Οι εφτά ταινίες μεγάλου μήκους και οι τέσσερις μικρού, που γύρισε ο Μάνος στην Ρωσία, συμπυκνώνουν τη φιλοσοφία ενός δημιουργού που ποτέ δεν έχασε την πίστη του στον άνθρωπο, που είδε το σινεμά ως μέσο διεκδίκησης δικαιωμάτων και επιβεβαίωσης ιδανικών και το χειρίστηκε με πάθος αλλά και σεβασμό, σεμνότητα και απόλυτη συνείδηση της δύναμής του. Η διανόηση και οι πράξεις, το πνεύμα και τα έργα μοιάζουν να πήγαιναν πάντα μαζί στη ζωή του Μάνου Ζαχαρία, ενός ανθρώπου που αποτελεί αληθινό κεφάλαιο όχι μόνο για τον ελληνικό κινηματογράφο αλλά και την ίδια τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία. Το αφιέρωμα στο έργο του λοιπόν δεν είναι ένας φόρος τιμής του Φεστιβάλ στο πρόσωπό του, αντίθετα είναι δική μας τιμή που ένας άνδρας τόσο σπουδαίος μας ξεναγεί μεγαλόψυχα στα μονοπάτια της τέχνης και της ζωής του. Δέσποινα Μουζάκη, Διευθύντρια, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

With a story that could provide the material for a script, an inherent charm that would have made him an ideal lead actor and a passion that defined his road in life and art, Manos Zakharias is a filmmaker who, in Greece at least, constitutes an almost legendary figure. The man who helped Greek cinema acquire a legal infrastructure and an entity as a result of his tireless work as Cinema Advisor to Melina Mercouri, the filmmaker who was a member of the resistance in the ranks of ELAS (Greek People`s Liberation Army), the person who until recently was the consultant to the president of the Hellenic Broadcasting Corporation, is known to all who are involved in cinema in Greece, and yet strangely -and unjustly- not for his truly outstanding work in film. It is this `injustice` that the 49th Thessaloniki Film Festival aims to rectify by organizing, for the first time, a retrospective of his entire work, a magnum opus that carries the Greek soul to the world of Soviet cinema and uplifts it in an affirmation that is truly ecumenical. The seven features and four shorts that Manos made in Russia contain the philosophy of a filmmaker who never lost his faith in man, who saw the cinema as a medium for claiming rights and affirming ideals and he handled it with passion but also with respect, modesty and an absolute awareness of its power. Intellect and actions, spirit and works appear to have always gone together in the life of Manos Zakharias, a man who constitutes a real asset not only for Greek cinema but also for the History of modern Greece itself. So this retrospective is not a matter of the Festival honoring him but on the contrary it is we who are honored that such an extraordinary person is guiding us so magnanimously on the footpaths of his art and life. Despina Mouzaki, Director, Thessaloniki International Film Festival

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]