`Ο πατέρας μου με κακοποιούσε ως παιδί και από τότε ο τρόμος έγινε ο σύντροφός μου. Στη σχέση με το γιο μου, κάθε φορά που με πλησιάζει, για να με προσκαλέσει στην αγάπη του, ο τρόμος δονεί μέσα μου το πληγωμένο παιδί που υπήρξα και εκείνο απαντά στα αιτήματα του γιου μου. Κατακερματισμένη, χωρισμένη σε διάσπαρτα κομμάτια που δεν μπόρεσαν να ενωθούν, γιατί οι εικόνες που δέχτηκα ράγισαν την ψυχή μου, βλέπω σε κάθε πλησίασμα την προοπτική της διάλυσης. Αποσύρομαι, για να μη θρυμματιστώ ξανά, και χάνω την επαφή με το παιδί μου. Ο φόβος μου γίνεται ένα κύμα θανάτου, ο εναγκαλισμός μου με αυτόν με στερεί από την επιθυμία μου να απλώσω τα χέρια μου και να δεχτώ στην αγκαλιά μου το παιδί μου. Πώς να του μεταδώσω μηνύματα αγάπης, όταν ένας θάνατος διαπερνά τις παραστάσεις που δέχτηκα; Δεν νιώθω ενωμένη, δεν μπορώ να δώσω νόημα στη βία που δέχτηκα, δεν μπορώ να γεμίσω μέσα μου, για να του παραδώσω και εκείνου ένα συναίσθημα, που θα πάλλεται από ζωή.
Τον αγαπώ βαθιά, αλλά νιώθω ανήμπορη να του το φανερώσω. Ο τρόμος ως εκφυλιστική νόσος κατατρώγει την επιθυμία μου να του παραδοθώ και αδειάζει από μέσα μου την ανάγκη για ζωή. Ο θάνατος διαπερνά και εκείνο. Προσπαθεί να αγκιστρωθεί αλλά από ποια αναπαράσταση, όταν μια `νεκρή` γη το νανουρίζει;`
Το βιβλίο απευθύνεται σε γονείς που επιθυμούν να διερευνήσουν πώς τα μηνύματά τους διαπερνούν τον ψυχισμό των παιδιών τους, μορφοποιούν την εικόνα τους και υφαίνουν την προσωπικότητα τους και σε όσους νοσταλγικά επιστρέφουν στην παιδική τους ηλικία, για να αναζητήσουν απαντήσεις στους γρίφους τους, που περιμένουν καρτερικά να γίνουν εικόνες γεμάτες με σύμβολα, άρωμα και ζωή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]