Ειπώθηκε πως ο Μακμπέθ είναι η τραγωδία της φιλοδοξίας, ειπώθηκε ακόμη πως είναι η τραγωδία του τρόμου. Δεν είναι σωστό. Ένα μονάχα θέμα υπάρχει στον Μακμπέθ: ο φόνος... Ο Μακμπέθ δεν σκότωσε μόνο για να γίνει βασιλιάς. Σκότωσε για να επιβεβαιώσει την ύπαρξή του. Διάλεξε ανάμεσα στον Μακμπέθ που σκότωσε. Αλλά ο Μακμπέθ που σκότωσε είναι πια κάποιος άλλος Μακμπέθ. Τώρα δεν ξέρει μόνο ότι μπορείς να σκοτώσεις, ξέρει ακόμη και ότι πρέπει να σκοτώσεις.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]