ΔΕ ΣΥΝΕΒΗΚΕ καμιά μεταβολή στή ζωή μου. Δεν ξέρω που ν` αποδώσω τή διάθεση πού νιώθω απόψε νά δω τις σκέψεις μου αραδιασμένες πάνω στό χαρτί. Δέν έχω καιμιά κλίση γιά τή φιλολογία - ούτε είμαι βέβαια ερωτεμένος. Ο έρωτας; Κάποιος είπε πώς είναι μιά εφεύρεση πού ό καθένας τή νομίζει δική του. Εγώ δέν είμαι εφευρέτης. Είμαι αρχιτέκτονας. Ένα μυαλό θετικό. Τό αποδίνω περισσότερο στήν επήρεια του μέρους όπου βρίσκομαι. Νιώθω νά μέ κυριεύει τό αρχαίο πνεύμα της σαφήνειας πού αγαπά τις ευθείες γραμμές δίχως ν` αφήνει τίποτα συγκεχυμένο. Θέλω κι εγώ νά πιάσω τις ιδέες μου, πού πότε τις βρίσκω πότε τις χάνω, νά τίς ταχτοποιήσω, νά τίς διαβάσω καθαρές καί μέ σαφήνεια. Δέν αποκλείεται σάν τίς ξαναδιαβάσω κάποτε νά μου φανούνε ξένες. Ωστόσο, κι αν τίς απαρνηθώ ακόμα, δέν παύουνε νά `ναι δικές μου. Πολλές φορές, οί άλλοι αναγνωρίζουν ευκολώτερ` από μας τούς ίδιους αυτό πού είναι δικό μας. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]