ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΟ ΤΗΣ... `Αγκιστρώθηκα στο όνειρο - ή, καλύτερα, στο αντικείμενο του ονείρου μου. Είχε μαύρα κυματιστά μαλλιά και μοιραίο χαμόγελο. Αυτή τη στιγμή, καθόταν με την πλάτη στραμμένη στη μηχανή κι εγώ κοιτάζοντας προς το τιμόνι, με τα γόνατά μας να αγγίζονται. Στριφογύρισα τα δάχτυλα μου στην μπλούζα του και τον τράβηξα κοντά μου για ένα φιλί. Στ` όνειρό μου, ο Πατς ένιωθε τα φιλιά μου. Όχι μόνο σε συναισθηματικό επίπεδο, αλλά ως πραγματική, σωματική επαφή. Στ` όνειρό μου, ήταν περισσότερο άνθρωπος παρά άγγελος. Οι άγγελοι δεν έχουν αντίληψη των φυσικών αισθήσεων -το ήξερα- αλλά μες στον ύπνο μου ήθελα ο Πατς να νιώθει την απαλή, μεταξένια πίεση των χειλιών μας όταν έσμιγαν. Ήθελα να νιώθει το συναρπαστικό και αδιαμφισβήτητο μαγνητικό πεδίο που έλκυε κάθε μόριο του κορμιού του προς το δικό μου. Όπως ακριβώς ένιωθα εγώ, δηλαδή`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]