Η μονογραφία αυτή επιδιώκει να αναδείξει διαδοχικά τη λύση των νοοτροπιών, των αντιλήψεων και των ιδεολογιών, που εκδηλώθηκαν με σημείο αναφοράς το Κόσοβο και οδήγησαν στην εκρηκτικότερη μεταπολεμικά κρίση στην Ευρώπη. Εξετάζονται διαδοχικά οι ποικίλες μορφές και φάσεις του φαύλου κύκλου των εθνικισμών στη Γιουγκοσλαβία (κυρίως του σερβικού), και του ρόλου τους ως προκαλύμματος για την άσκηση κυριαρχίας. Υποστηρίζεται ότι η νατοϊκή στρατιωτική επέμβαση, μόνο στο επίπεδο της προπαγάνδας είχε σχέση με τα συστηματικά παραβιαζόμενα ανθρώπινα δικαιώματα των Αλβανών Κοσοβάρων, ενώ ο λόγος των ειδικών και των «strategists» παρέπεμπε σε συμφέροντα. Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε ενώ δεν είχε προηγηθεί καμία πειστική προληπτική και αποτρεπτική πολιτική. Και όταν ακόμη δραστηριοποιήθηκαν τα συναφή μέσα, αυτά ήταν είτε αρνητικά είτε πολωτικά. Η προβληματική μετατοπίζεται από την ανάλυση ης επίσημης δυτικής συλλογιστικής περί Βαλκανίων σε όσα αποκαλύπτονται, μέσα από το Κόσοβο, για τη Δύση, ως προς τη λειτουργία της δημοκρατίας και της κοινωνίας πολιτών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]