... Αν η χάρη που σου ζητάμε, ήταν να σώσεις τους Ρωμαίους, με χαλασμό των Βόλσκων όπου υπηρετείς, ε, τότε να καταδικάσεις πρέπει εμάς, που θέλουμε να σ` ατιμάσουμε: όχι η αίτησή μας είναι να τους φιλιώσεις: Να μπορούν να ειπούν οι Βόλσκοι "εμείς εδείξαμε έλεος". Κι οι Ρωμαίοι "εμείς δεχτήκαμε το έλεος". Κι απ` τα δυο τα μέρη να `σαι για σένα δόξα και να σου φωνάζουν ζήτω "ευλογημένος να `σαι που `καμες ειρήνη!" Τρανέ μου γιε, το τέλος ξέρεις του πολέμου αβέβαιο· όμως βέβαιο τούτο: πως αν πάρεις τη Ρώμη, θα `χεις κέρδος σου ένα απαίσιο όνομα, που όσες φορές το λένε, τόσες θα το θάβουν στ` ανάθεμα: και η ιστορία θα γράψει: "Ο άνθρωπος ήταν γενναίος, μα τα `σβησε στο τέλος όλα, χάλασε την πατρίδα του, και τ` όνομά του με φρίκη το αναφέρουν οι κατοπινοί!"